جان کارگر یا سود زغال‌سنگ؛ اولویت واقعی شرکت چیست؟
گروه اقتصادی: یک سال از فاجعه دلخراش انفجار معدن پروده می‌گذرد؛ حادثه‌ای که در پاییز گذشته جان چندین کارگر زحمتکش را گرفت و داغی سنگین بر دل خانواده‌هایشان گذاشت. هنوز تصاویر آن روز تلخ و صدای فریادهای سوگواران در خاطر مردم زنده است. اما در پس این تراژدی، سؤالی اساسی ذهن سهامداران، شهروندان و وجدان عمومی را به خود مشغول کرده است: شرکت پس از این فاجعه چه اقدامات عملی و جدی برای جلوگیری از تکرار چنین حوادثی انجام داده است؟ گزارش‌های مالی منتشرشده در کدال، که با دقت از سوی سهامداران رصد می‌شود، نشان‌دهنده هیچ افزایش معناداری در هزینه‌های مربوط به ایمنی نیست. این واقعیت تلخ، شائبه‌ای دردناک را تقویت می‌کند: آیا جان کارگر همچنان ارزان‌تر از زغال‌سنگ استخراج‌شده است؟
به گزارش بولتن نیوز مطالبات جامعه و سهامداران روشن و غیرقابل‌چشم‌پوشی است. نخست، شرکت باید جزییات دقیق هزینه‌های صرف‌شده در حوزه ایمنی و آموزش کارگران پس از حادثه را به‌صورت شفاف منتشر کند. دوم، مستندات خرید تجهیزات ایمنی و اقدامات انجام‌شده برای بهسازی زیرساخت‌های معادن باید در دسترس عموم قرار گیرد. سوم، رقم دقیق غرامت و حمایت مالی ارائه‌شده به خانواده‌های جان‌باختگان و مصدومان باید اعلام شود تا مشخص گردد آیا این حمایت‌ها درخور شأن انسانی کارگران بوده است یا خیر. در نهایت، شرکت باید تعهد رسمی و الزام‌آوری به اجرای استانداردهای ایمنی مطابق با مقررات وزارت کار و استانداردهای بین‌المللی ارائه دهد.
پنهان‌کاری در این حوزه نه‌تنها اعتماد عمومی را خدشه‌دار می‌کند، بلکه نشان‌دهنده بی‌توجهی به مسئولیت اجتماعی شرکتی است که ادعای پایبندی به آن را دارد. کارگران، که سرمایه واقعی این صنعت هستند، نباید به‌عنوان هزینه جانبی تولید دیده شوند. شفافیت، پاسخگویی و اقدام عملی، تنها راه بازسازی اعتماد ازدست‌رفته و اثبات این ادعاست که جان کارگر برای شرکت ارزشی فراتر از سود مالی دارد. اکنون زمان آن رسیده که شرکت با عمل، نه شعار، نشان دهد اولویت واقعی‌اش چیست: جان کارگر یا سود زغال‌سنگ؟
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
زیرا هیچ معدن زیر زمین بدون تولید گاز نخواهد بود و اگر انفجاری صورت گیرد یعنی قطعاً و با اطمینان ۱۰۰ درصد، مقصر آن پیمانکار است که درست و حساب شده اصول ایمنی را رعایت نکرده و در نتیجه انفجار صورت گرفته است یعنی تقصیر ۱۰۰ درصدی ناشی از اهمال و درست عمل نکردن بوده است. در نتیجه، اینکه رسیدگی در این زمینه صورت نگرفته، قطعا ناشی از نظارت نکردن و عدم کنترل مسئولین بالادستی اعم از مجلس و وزارت صمت و وزارت کار و قوه قضاییه می‌باشد که به این امور توجه نکرده اند و بی‌خیال هستند.
مجدداً تکرار می‌کنم هر معدن زیر زمینی که انفجاری صورت گیرد ناشی از تجمع گازهای زیرزمینی است که تخلیه نگردید است. تخلیه نشدن گازهای زیرزمینی ناشی از اهمال و کوتاهی پیمانکار و بهره‌بردار است و انفجار قطعی خواهد بود و باید مقصرین محاکمه سخت شوند که با جان کارگران بازی کرده‌اند. وظیفه حاکمیتی نظام این است که در این زمینه از جان کارگران حفاظت نماید و قانون محکم و دقیق در این زمینه تدوین نماید تا مقصران این رویدادها به جزای کوتاهی و خیانت خودشان برسند
این دنیا از پاسخگویی فرار کرده اید، در سرای ابدیت هم را نجاتی خواهیم داشت؟